สภาพความเป็นไปของร่างกายที่ปราศจากโรคภัยเรียกว่า “สุขภาพ” ใครไม่มีโรค ถือว่าเป็นลาภอันประเสริฐ (อโรคยาปรมาลาภา-ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ) ของที่ได้มาเกินคาดหมายนามว่า “ลาภ” นี้ ใครๆ ก็อยากได้ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เนื่องเพราะสรรพสิ่งล้วนเป็นไปอันไม่แน่นอนโดยธรรมดา หรือเป็นไปตามกฎธรรมชาติคือ อนิจฺจา ทุกฺขา อนตฺตา หรือ “ธรรมนิยาม” นั่นเอง จากคำกล่าวที่ว่า อโรคยาปรมาลาภา การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ” ไม่ว่าจะเป็นยุคใดสมัยใดก็ยังเป็นคำพูดที่ฟังดูแล้วไม่ล้าสมัย เพราะคงจะไม่มีใครปฏิเสธว่าการมีสุขภาพดี มีค่ากว่าการมีเงินทองร้อยล้านด้วยซ้ำไป เพราะแม้ว่าจะมีเงินมากองจนท่วมตัวก็ไม่สามารถซื้อสุขภาพที่ดีให้กลับคืนมาได้ ตัวเราเท่านั้นที่จะเป็นผู้กำหนด พฤติกรรมการใช้ชีวิตประจำวันของเราเป็นสิ่งที่จะแสดงผลออกมาเมื่อถึงระยะเวลาหนึ่ง เช่น บางคนทำงานหนักพักผ่อนน้อยเป็นระยะเวลาต่อเนื่องนานๆทำให้ร่างกายรับไม่ไหว สุขภาพอ่อนแอ และสามารถติดเชื้อได้ง่าย ความเชื่อในกฎแห่งกรรมตามหลักพระพุทธศาสนานั้น ผู้ที่มักประสบด้วยโรคภัยไข้เจ็บ สุขภาพไม่แข็งแรง เป็นคนอายุสั้น มักจะเกิดจากเหตุของกรรม ทั้งกรรมในปัจจุบัน คือ การกระทำของตนเอง เช่น ไม่รักษาสุขภาพ รับประทานอาหารไม่มีประโยชน์ ไม่ออกกำลังกาย หรือ การกระทำอันเกิดจากการฆ่าสัตว์ เบียดเบียนชีวิต ซึ่งกรณีนี้ จะมีทั้งกรรมปัจจุบันและกรรมในอดีต ทำให้ผู้กระทำต้องประสบเคราะห์กรรมเจ็บป่วยด้วยโรคภัยที่รักษาไม่หายขาด กลับมาป่วยซ้ำๆ บางคนเป็นโรคเรื้อรังตั้งแต่ยังเด็กก็มี บางคนอายุสั้น เชื่อว่าเป็นผลจากเศษกรรมของปาณาติบาต (กรรมจากการฆ่าสัตว์ การเบียดเบียนชีวิต) […]